Çalışma planı: Diz altı baypas ameliyatı yapılan toplam 117 hasta (96 erkek, 21 kadın; ort. yaş 60.6 yıl; dağılım 45-84 yıl) çalışmaya alındı. Diyabet, hipertansiyon, hiperlipidemi, sigara ve obezite risklerinden en az birini taşıyan hastalar riskli olarak kabul edildi. Ameliyat sonrası hastalar OTH değerlerine göre dört gruba ayrıldı. Gruplar, sağkalım süreleri açısından birbirleriyle karşılaştırıldı. Yaş, sigara içme miktarı, trombosit sayısı, tedavi protokolü, cinsiyet ve risk durumu parametreleri de istatistiksel olarak incelendi.

Bulgular: Halen hayatta olan ve kaybedilen hastalar arasında; yaş (p=0.074), sigara miktarı (p=0.882), trombosit sayısı (p=0.496) ve tedavi protokolü (p=0.278) açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Cinsiyet (p=0.303) ve risk (p=0.550) parametrelerine göre, mortalite grupları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gözlenmedi. İkinci OTH grubundaki (7.5 fl≤OTH≤9.4 fl) hastaların, üçüncü OTH grubundaki (9.5 fl≤OTH≤11.4 fl) hastalara kıyasla, anlamlı olarak daha uzun yaşadığı gözlendi (p<0.005, f=8.62). Yüksek OTH değeri olan hastaların -tromboza olan yatkınlık nedeniyle- yaşam sürelerinin OTH değeri düşük olan hastalardan daha kısa olduğu saptandı.

Sonuç: Çalışma bulgularımız, yüksek OTH değerinin diz altı baypas yapılan hastalarda sağkalım açısından belirgin bir risk oluşturduğunu göstermektedir. Rutin hemogram incelemelerindeki OTH değeri, bu hastaların yaşam süreleri konusunda önemli ip uçları veren bir yöntem gibi görünmektedir.