Amaç:

Koroner bypass cerrahisi yapılan hastalarda kronik obstrüktif akciğer hastalığının mortalite ve morbiditeye etkisini değerlendirmekdir.

Materyal ve Metod:

Kronik obstrüktif akciğer hastalığı olan 20 hasta Grup-1, akciğer hastalığı olmayan 20 hasta ise kontrol grubu (Grup-2) olmak üzere 40 hasta çalışmaya dahil edildi. Postoperatif dönemde hastalar reentübasyon, uzun süren entübasyon (48 saatten fazla), atrial fibrilasyon, intraaortik balon kullanımı, mediastinit, yara yeri enfeksiyonu, pnömoni, steroid ve bronkodilatör ilaç kullanımı, diafragma elevasyonu, ventriküler fibrilasyon, trakeotomi, düşük kardiyak output, yoğun bakım ve klinikte yatış sürelerine göre karşılaştırıldılar.

Bulgular:

Operasyondan sonra, Grup 1’deki hastalar yoğun bakımda (5.90 ± 2.68’e karşı 2.3 ± 1.8 gün; p = 0.003) ve hasttanede (15.85 ± 3.28’e karşı 7.97 ± 1.86 gün ; p = 0.003) daha uzun süre kaldılar. Grup 1’de daha fazla hastanın uzun entübasyona (4’e karşı 0, p = 0.106) ve reentübasyon (4 ’e karşı 0, p = 0.106) ihtiyacı oldu. Grup 1’de daha fazla hasta aritmi (5’e karşı 0, p = 0.106), intraaortik balon pompa kullanımı (2’e karşı 0, p = 0.487), mediastinit (1’e karşı 0, p = 0.487), pnömoni (2’e karşı 0, p = 0.487), trakeotomi (2’e karşı 0, p = 0.487 ), düşük kardiyak output (4’e karşı 0, p = 0.106), steroid ve bronkodilatör kullanımına (4’e karşı 1, p = 0.342) sahipti. Grup 1’de 2 hasta öldü, buna karşın grup 2’ de hiç hasta ölmedi (p = 0.487).

Sonuç:

Günümüzde, açık kalp cerrahisinde ve yoğun bakım ünitelerindeki gelişmelerin sonucu kronik obstrüktif akciğer hastalığına sahip hastalara kabul edilebilir bir morbidite ve mortalite ile koroner bypass cerrahisi uygulanabilir.