Çalışma planı: Yetmiş altı adet 180-220 gr ağırlığında, dişi Wistar-Albino sıçan 10 gruba ayrıldı. Kafa travması oluşturmak için ağırlık düşürme yöntemi kullanıldı. Örnekler, hasar oluşturulduktan 24 saat sonra sol akciğerden alındı. Akciğer doku miyeloperoksidaz aktivitesi ve lipid peroksidasyon seviyeleri ölçüldü. Lipid peroksidasyon seviyelerindeki ve miyeloperoksidaz aktivitesindeki gruplar arası farklılıkları analiz etmek için tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanıldı. Daha sonra, post-hoc karşılaştırma yapıldı.

Bulgular: Öncelikle, şiddetli travma grubunda lipid peroksidasyon seviyesi ve miyeloperoksidaz aktivitesi önemli ölçüde yüksek bulundu (p<0.05). İkincil olarak, metilprednizolon, orta travma grubunda lipid peroksidasyon seviyesini anlamlı ölçüde düşürüdü (p<0.05), buna karşın şiddetli travma grubunda eritropoietin daha üstündü (p<0.05). Son olarak, eritropoietin her iki travma grubunda da metilprednizolona göre daha etkin bir şekilde miyeloperoksidaz aktivitesini azalttı (p<0.05).

Sonuç:Eritropoietin, akciğer dokusunu polimorfonükleer lökosit infiltrasyonuna ve oksidatif hasara karşı etkili bir şekilde korumaktadır. Uygun donör akciğeri ve organ alıcılarında daha iyi sağkalım sağlamak için gerekli klinik çalışmalara yeterli veri transferi yapabilmek amacıyla, kafa travması/ ölümü modelinde akciğerin tedavisini daha da açıklığa kavuşturacak ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.